همودیالیز یک روش پزشکی است که به حذف مواد زائد و مایعات اضافی از خون در زمانی که کلیه ها به درستی کار نمی کنند، کمک می کند.این شامل استفاده از دستگاهی به نام دیالیز است که به عنوان یک کلیه مصنوعی عمل می کند. در طول همودیالیز، خون بیمار از بدن او به بیرون پمپاژ می شود و به دیالیز می رود.در داخل دیالیز، خون از طریق الیاف نازکی که توسط محلول دیالیز ویژه ای به نام دیالیز احاطه شده اند، جریان می یابد.دیالیز به فیلتر کردن مواد زائد مانند اوره و کراتینین از خون کمک می کند.همچنین به حفظ تعادل الکترولیت‌ها مانند سدیم و پتاسیم در بدن کمک می‌کند. برای انجام همودیالیز، بیمار معمولاً نیاز به دسترسی به رگ‌های خونی خود دارد.این کار را می توان از طریق یک اتصال جراحی بین شریان و ورید، به نام فیستول شریانی وریدی یا پیوند انجام داد.روش دیگر، ممکن است یک کاتتر به طور موقت در یک ورید بزرگ، معمولاً در گردن یا کشاله ران قرار داده شود. جلسات همودیالیز می تواند چندین ساعت طول بکشد و معمولاً سه بار در هفته در یک مرکز دیالیز یا بیمارستان انجام می شود.در طول عمل، بیمار به دقت تحت نظر قرار می گیرد تا اطمینان حاصل شود که فشار خون، ضربان قلب و سایر علائم حیاتی ثابت می مانند. همودیالیز یک گزینه درمانی حیاتی برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی در مرحله پایانی (ESRD) یا نارسایی شدید کلیه است.به حفظ تعادل مایعات و الکترولیت ها، کنترل فشار خون و حذف مواد زائد از بدن کمک می کند.با این حال، توجه به این نکته مهم است که همودیالیز درمانی برای بیماری کلیوی نیست، بلکه راهی برای مدیریت علائم آن و بهبود کیفیت زندگی است.
